TFTIESYF

Verse 8

            “Day After Valentines Part 3”

A/N: Ang haba kasi ng araw na ito! Haha!!!

Sinalubong niya ang mga mata nito. Kahit naiilang siya, nangingibabaw iyong tuwa at kilig. Ngunit parang gusto niyang pagsisihan ‘yung ginawa niya. Nabasa kasi agad niya sa mga mata nito iyong pagmamahal na isinigaw lang nito kanina. Hindi siya makagalaw, parang may mga paru-paro sa sikmura niya, at habang tumatagal ang paghihinang ng kanilang mga mata, ay ang paglalim din ng espasyo sa kanyang puso. Nakita niya ang sariling nahuhulog sa bangin na iyon, at wala siyang nakakapitan. Ang ipinagtaka lang niya sa imahen iyon, ay hindi siya sumisigaw habang nahuhulog, at walang bakas ng takot ang kanyang mukha. Falling. Falling.

Lumapit ito at may iniabot na isang bagay… “Seryoso ako sa sinabi ko kanina.”

Wala sa sariling inabot niya iyon, pero biglang nagdalawang-isip at ibabalik na sana niya ng mabingi na sila sa lakas ng tilian ng mga babae sa classroom nila.

“Hindi ako mangungulit, pero hindi rin ako tatahimik lang. Ipaparamdam ko sa ‘yo na ‘andito lang ako, at hindi na magbabago kung ano man iyong sinabi ko kanina.”

Napangiti siya,pero bigla ring lumungkot. Marami pang nagtatali sa kanya, at hindi pa niya kayang dalhin kung ano man ang meron sila mula ng araw na ito, dun sa susunod na kabanata. Sa dami ng gusto niyang sabihin nung mga oras na iyon, walang  narinig ang sinuman mula sa kanya.